بررسی پیش بینی کننده های اجتماعی رضایت از زندگی در بین دانشجویان نمونه مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

این پژوهش به بررسی عوامل مؤثر بر رضایت از زندگی در میان 450 نفر (162 مرد و 288 زن) از دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد می پردازد و به این منظور از پرسش نامهُ خود اجرا بهره می جوید. از بین چهارده متغیر مستقل اصلی صرفاً هشت متغیر مورد پذیرش نهایی قرار گرفتند که عبارتند از: رضایت از دوستان، موفقیت تحصیلی، امید شغلی، وضعیت سلامتی، رضایت از دانشگاه، مثبت نگری، رضایت از خود و آرامش روانی.برای تحلیل داده ها از رگرسیون خطی استفاده شده است. نتایج پژوهش حکایت از آن دارد که میزان رضایت از زندگی در دانشکده های مختلف تفاوت معناداری با هم ندارد. به لحاظ آماری دانشجویان دختر و پسر دارای رضایت از زندگی متفاوتی نیستند. یافته ها بیانگر آن است که در هر دو جنس ”رضایت از خود“ ، ”مثبت نگری“ و ”رضایت از دانشگاه“ تأثیر معناداری بر رضایت از زندگی دارند. با این وجود دو متغیر ”وضعیت سلامتی“ و ”امید شغلی“ بر رضایت از زندگی دختران اثربخش تر از پسران است و ”موفقیت تحصیلی“ تأثیر بیشتری بر رضایت از زندگی پسران نسبت به دختران دارد. مجموعه متغیرهای اصلی تحقیق 626/0 از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می نماید.